Quote

"Come to me, all you who are weary and burdened, and I will give you rest. Take my yoke upon you and learn from me, for I am gentle and humble in heart, and you will find rest for your souls. For my yoke is easy and my burden is light."
Jesus Christ, Matthew 11:28-30

vrijdag, oktober 31, 2008

Frisse start

Ben met een nieuwe blog begonnen. Zie ik je daar?

maandag, oktober 13, 2008

NS: Vertraging wordt beloond...

Voordeelurenkaart NS voor afgestudeerden
Gepubliceerd: woensdag 01 oktober 2008 14:31 UTC

Den Haag - De eerste speciale NS-voordeelurenkaarten zijn uitgereikt aan afgestudeerden. Mensen die klaar zijn met hun opleiding aan universiteit, HBO of MBO krijgen voortaan een jaar gratis zo'n kaart. Ze kunnen daarmee goedkoper reizen in de daluren. Minister Eurlings (Verkeer) wil studenten stimuleren ook na hun opleiding met de trein te reizen en niet meteen in de auto te stappen.

Heb even gebeld met de NS hoe ik aan deze gratis voordeelurenkaart kan komen. Blijkt dat als je na 6 oktober je OV studentenkaart inlevert bij het postkantoor, je een code krijgt waarmee je de kaart kunt aanvragen op internet.

Leuk bedacht natuurlijk, maar aangezien mijn recht op OV kaart al in september verliep, omdat ik al in juni ben afgestudeert, heb ik mijn kaart op 5 september ingeleverd, om zo een boete te voorkomen.
Nu blijkt dat het hele verhaal van de gratis kortingskaart dus niet op mij van toepassing is, maar alleen op de mensen die later zijn afgestudeert, of die te laat hun ov kaart inleverden. Dat is toch belachelijk?!!! Dan werk je keihard om op tijd je diploma te halen en lever je braaf op tijd je ov in en dan kun je naar je korting fluiten! En de mensen die vertraging hebben met afstuderen of die te laat hun ov inleveren worden ervoor beloond met een gratis kaart die ik nu moet kopen voor 55 euro! Ik snap er niks van!

"Ik moet je dan helaas teleurstellen" zegt de mevrouw van de NS, "maar de actie is niet op jou van toepassing."

Had ik beter mijn ov te laat kunnen inleveren en een boete kunnen krijgen, die had ik er dan zo uit met het voordeel van die kortingskaart.

Ik zeur nooit over de vertragingen van de NS, maar dit vind ik wel echt ironisch, dat ze vertraagde studenten belonen, terwijl de studenten die op tijd op het eindstation aankomen flink mogen bijbetalen...

zondag, augustus 24, 2008

24 uur...

Nog maar een week geleden zat ik in een tent op Flevo. Deed ik mee aan het 24-uurs gebed. In ploegen zorgde het gebedsteam voor 24-uurs aanbidding tijdens het gehele festival, dat van donderdagmiddag tot en met zondagochtend duurde. Wat gaaf om hier een onderdeel van te mogen uitmaken en wat een veilige haven van rust, genezing en blijdschap is de 'Prayerbase'.

Nog maar een paar dagen en dan ga ik de veilige haven voor 24 uur verlaten... dan doe ik mee aan mijn allereerste zeilrace, de 24-uurs race... Geen idee wat ik ervan moet verwachten. Volgens mij mag ik best rekenen op hard werken. Ik kreeg al het advies om zeilhandschoenen mee te nemen tegen verbrande handen door het trekken aan de lijnen... slik. Aangezien mijn zeiluitrusting tot nu toe uit ongeveer nul onderdelen bestaat, heb ik maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt om op Marktplaats een stel handschoentjes te kopen.

Ik heb er veel zin in, maar vind het stiekem ook best heel spannend... Als het nou heel hard stormt......?

Marcus 4: 37-41
Er stak een hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan.
Maar hij lag achter in de boot op een kussen te slapen. Ze maakten hem wakker en zeiden: ‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’ Toen hij wakker geworden was, sprak hij de wind bestraffend toe en zei tegen het meer: ‘Zwijg! Wees stil!’ De wind ging liggen en het meer kwam helemaal tot rust. Hij zei tegen hen: ‘Waarom hebben jullie zo weinig moed? Geloven jullie nog steeds niet?’ Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is hij toch, dat zelfs de wind en het meer hem gehoorzamen?’

Wat een heerlijk idee dat de veilige haven niet gebonden is aan de tent op Flevo, maar dat die veilige haven daar is waar mijn Heer aanwezig is. Gelukkig houdt hij van zeilen. :-)

vrijdag, augustus 22, 2008

Zomaar voorbij

Wat kan het leven toch raar lopen. Afgelopen week liep hij nog rond op Flevo, zat ik naast hem in de gebedstent te luisteren naar zijn gitaarspel, zong ik met hem mee. Wilde ik aan het eind van de week nog tegen hem zeggen dat ik er zo van genoten had. Kwam het er niet van om het te zeggen, dacht ik: "nou dan zeg ik het volgend jaar wel..."

Woensdagochtend was hij er niet meer. Hier niet althans, was hij naar boven gegaan, naar zijn Vader. Totaal onverwacht en veel te vroeg, 21 jaar jong pas.

Nu zal het waarschijnlijk langer duren voordat ik hem spreek en zijn gitaarspel weer zal horen.

Dag Andre. Ik vond je gitaarspel zo mooi...

donderdag, juli 17, 2008

Eindpresentatie beeldend: 'Ruimte voor expressie'

Mijn werkstuk is nog niet af en daarom worden mijn gasten aan het werk gezet. Hier leg ik de opdracht uit: schilder op een blokje van 5x5 cm iets wat voor jou te maken heeft met het thema 'ruimte'.


Duidelijke uitleg voorkomt hevige aanvallen van faalangst...


Volgens mij durven ze het wel aan.


Druk aan het werk.


Uiterste concentratie.


Spielerei ist vorbei: nu tijd voor de werkelijke presentatie, eerst mijn gedicht voordragen (zie blogpost zaterdag 10 mei).


Zie hier het resultaat van weken zwoegen in de werkplaats.


De kubus wordt van alle kanten bekeken.


Hij kan ook ronddraaien.


Het oog van een kenner... ;-)


Boeh!!!


En dan het eindressultaat: compleet met de vers beschilderde blokjes.


Met dank aan iedereen die aanwezig was op de dag van mijn presentatie.

woensdag, juli 02, 2008

Voor de wind...

Het zit erop! Ik heb al mijn studiepunten binnen en in mijn studiedossier staat dan ook welverdiend 'geslaagd'. Op 10 juli 2008 ga ik, gekleed in een mooie outfit die ik voor de gelegenheid (en voor een aankomende bruiloft) gekocht heb, mijn diploma in ontvangst nemen. Voelt goed!

Bovendien heb ik zojuist bericht ontvangen dat ik in september ben uitgenodigd voor een arbeidsvoorwaardengesprek. Wat zoveel betekent dat ik in principe ben aangenomen voor de baan waarop ik gesolliciteerd heb. Dit maakt mij onderdeel van 1/3 van de afgestudeerde creatief therapeuten met een baan in het vakgebied. Against all odds...

Wauw, wat is dit fijn zeg! De afgelopen maanden, of eigenlijk jaren, heb ik steeds alle zeilen moeten bijzetten om vooruit te komen. Ik heb hard gewerkt en nu kan ik hier de vruchten van plukken. Het gaat me voor de wind, wat me de gelegenheid geeft om weer rustig adem te halen, om te genieten van het moois dat er om me heen te zien is. Om me voor te bereiden op de volgende keren dat ik scherp moet varen.

"Ik dank Christus Jezus, onze Heer, dat hij mij kracht gegeven heeft en het mij heeft toevertrouwd hem te dienen." (1 Timoteus 1:12)

woensdag, juni 25, 2008

Hondenleven...

Goed, en toen was het klaar. Toen had ik alles ingeleverd en was het wachten op beoordelingen en eindgesprekken... Toen zat ik op school en schreef dit bericht omdat ik verder niets te doen had, nadat ik weken en weken om kwam in het werk. Toen wist ik even niet zo goed wat ik moest doen. Toen ging ik maar naar huis...


dinsdag, juni 17, 2008

Terrier

En nu: schouders eronder, tanden erin zetten en niet meer loslaten totdat het klaar is...

vrijdag, juni 13, 2008

Ruis

Ik las mijn blog eens terug en moest smakelijk lachen toen ik mijn stukjes tegen kwam over TV-kijken. De laatste tijd staat het ding niet vaak meer aan. Die blikken herrie die er uit komt en werkelijk niets interessants te melden heeft trekt me helemaal niet.
Voor een goede film ben ik wel altijd in en van de week heb ik dan ook maar liefst twee films achter elkaar gekeken. Eerst "The English Patient", op een commerciële zender, dus irritant vaak onderbroken door boodschappen. Daarna op Nederland 2 "The Color Purple" aan één stuk door. Series kijk ik nauwelijks meer en wat ik wel de moeite waard vind, kijk ik op het internet (niet verder vertellen hoor;-))

De ontdekking dat TV me niets te bieden heeft en dat ik niets mis als ik niet kijk vind ik wel prettig. Veel liever pak ik een boek, speel gitaar of luister naar muziek. Daar word ik in deze drukke tijden veel rustiger van.

Hieronder een treffend citaatje van Maxim Kröjer:

"De meeste kijkers beschouwen de televisie als een toestel om de leegte van het bestaan aan te vullen, maar ze beseffen niet dat zij de leegte vullen met een andere leegte."
(Uit: Gesprekken onder de schemerlamp, 1964)

maandag, mei 19, 2008

Ik zie, ik zie... de toekomst... niet...

Een nieuwe fase in mijn leven dient zich aan. Ik heb het druk met afstuderen, ben aan het verhuizen naar hopelijk mijn laatste studentenkamer, ga sparen voor een reis naar Australië, kijk ondertussen uit naar banen, huizen en leuke andere zaken die langszwemmen... Een hoop dingen liggen voor me. Een aantal obstakels bevinden zich tussen mij en de dingen die komen gaan. Momenteel zie ik even een hoop beren op mijn pad...

Ik merk dat ik onrustig en ongeduldig raak, gefrustreerd over de dingen die ik graag anders zou zien, of die ik sneller zou willen laten gaan. Veel ideeën, maar toch onzekerheid over wat de toekomst brengen gaat, wat en wie er op mijn pad komt.

Stap voor stap verloopt de weg, de dingen nemen zoals ze komen op het moment. Leven in het hier en nu. Dat is best moeilijk nu het straks en daar er veel aantrekkelijker uitziet vanuit mijn huidige uitkijkpunt. Ik zie als een berg op tegen de hindernissen die ik moet nemen. Waarschijnlijk blijken de bergen helemaal niet zo hoog wanneer ik de top eenmaal bereikt heb. Dan kijk ik terug en besef me dat ik me druk heb gemaakt om niets. Dat mijn berg niet de Eiger bleek te zijn, maar slechts de Piramide van Austerlitz.

Goed, nu ik even gezwelgd heb in mijn 'Blegh!'-gevoel is het tijd om de boel weer in positief daglicht bekijken, zodat dit moment omgekeerd kan worden in een 'Jeeh!':

Isaiah 42:16 (The Message)
"But I'll take the hand of those who don't know the way, who can't see where they're going. I'll be a personal guide to them, make sure they don't fall into the ditch. These are the things I'll be doing for them - sticking with them, not leaving them for a minute."

Nu hoef ik dit alleen nog maar even te gaan voelen...

zaterdag, mei 10, 2008

Mijn ruimte

Ik kijk eens naar achter
Waar kom ik vandaan?
Mijn voetstappen tellend
Een flink stuk gegaan

Gelukkige momenten
Soms simpel domme pech
Dat ligt nu achter mij
En ik vervolg mijn weg

Een route naar waardering
Van alles wat ik ben
Een straat die hobbelt bobbelt
Een weg die ik niet ken

Groeiend vertrouwen
Op mijn voel en op mijn weet
Ik geef mezelf de ruimte
Wanneer 'k 't niet vergeet

Ruimte voor blijdschap
Voor woede en pijn
Ruimte om gewoon
Mezelf te zijn

Ademend dansend
zingend: “wees vrij!”
Zonder beperking
Ruimte voor mij

zondag, maart 02, 2008

Pracht en praal

Afgelopen week ben ik in Rome geweest. Zoals het hoort heb ik ook de topattracties van de stad bezocht. Zoals de oude ruines. Te bedenken dat 2000 jaar geleden daar van alles gebeurde op christelijk gebied. Het christendom dat zich verspreidde, de bekering van zovelen. Apostelen die gevangen werden genomen. Christenen die vermoord werden in het Colosseum vanwege hun overtuiging. Van God's grootheid zingend ten ondergaand. Heb ik dezelfde paden bewandeld als Paulus ooit deed? Dezelfde Romeinse tempels bekeken voor de goden uit die tijd?

Natuurlijk heb ik ook de Sint-Pieter in het Vaticaan bezocht, waar het marmer, brons en goud je tegemoet straalt. Waar de pracht en praal in mijn ogen meer lijkt te getuigen van verdwenen personen dan van de eeuwig aanwezige God. Wat zou Hij nou van al dat moois vinden? Zou het Hem iets interesseren? Of zou Hij meer kijken naar de schoonheid die we bezitten in ons hart in plaats van naar de schoonheid van onze kerken? Ik vind het moeilijk om niet te oordelen, om er objectief naar te kijken. Terwijl ik zelf ook zo vaak opga in uiterlijkheden of schone schijn, die belangrijker lijken te zijn dan de zuiverheid van mijn hart. Ik bid dat ik mag worden als een huiskerk in China. Zonder opsmuk en poespas. Maar daarentegen levend, dapper, sterk en echt. Mijn onechte schittering afwerpen en mijn werkelijke sieraden dragen. Het pure goud. Het hart van God.

donderdag, februari 14, 2008

Mijn cappu-hartjes

Vandaag is het valentijnsdag. Een 'feestdag' waar ik helemaal niets mee heb. Nooit gehad ook. Als puber hoopte ik nog wel eens op een mooie rode enveloppe van een geheime aanbidder. Die kreeg ik meestal niet, en als er een kwam, was het meestal niet met valentijn.
Dit jaar ben ik tijdens valentijn aan het werk bij Simon Levelt To Go en wordt er van me verwacht dat ik alle cappucino's voorzie van een hartje in latte-art. Ik heb er een tijdje op geoefend en krijg het nu denk ik 9 van de 10 keer voor elkaar. Bij grote mislukkingen kan ik altijd nog naar de chocoladesaus grijpen en daarmee een hartje op mijn cappucino tekenen. Nu maar hopen dat er nog wat leuke mannen komen voor een cappucino... dan zal ik extra mijn best doen ;-)))
Om te laten zien dat ik ECHT een hartje kan schenken, hier een fotootje met cappu's van mijn eigen hand. Wie niet in staat is om naar mijn toko te komen: dit hartje is voor jou.

donderdag, februari 07, 2008

Blegh, Blegh en nog eens Blegh!!!

Vandaag heb ik een 'Blegh!!'-dag. Het afgelopen jaar heb ik veel 'Jeeh!!'-dagen gehad. Dat maakt dat ik me nu extra Blegh voel. Ik wil me helemaal niet Blegh voelen. Ergens mag ik me ook helemaal niet Blegh voelen van mijzelf, want ik vind mezelf veel leuker als ik me Jeeh voel. Dus voel ik me meestal Jeeh en stop ik Blegh een beetje weg. Doe ik net of Blegh niet bestaat. Totdat er iets gebeurt waardoor Blegh zich geroepen voelt om om de hoek te komen kijken. Ik weet wel dat Blegh altijd op de loer ligt en dat geeft ook niet echt. Net als Jeeh, mag Blegh er zijn. Blegh is een stukje van mij. Toch is het soms veel makkelijker om Blegh niet te zien en te verwaarlozen. Maar net als een kind dat aandacht wil, schreeuwt Blegh net zo lang tot ik er aandacht aan geef.
Meestal vind ik het wel mooi dat ik me ook Blegh kan voelen. Wat zou Jeeh zijn zonder Blegh? Heel gewoon, meer Uhuh dan Jeeh. Dus eigenlijk is het fijn dat ik me Blegh voel... maar vandaag vind ik van niet. Misschien morgen, als ik me weer Jeeh voel.

vrijdag, oktober 12, 2007

Koffietest geslaagd

Eens per jaar voert het Algemeen Dagblad een koffietest uit. Door heel Nederland is dit jaar in 57 horecagelegenheden de koffie, espresso en cappuccino getest. Ook Simon Levelt to Go is getest. Er waren nog best wat kritiekpuntjes te noemen, waaronder de kartonnen bekers (maar, denk dan tenminste mee over een alternatief, mensen van het testpanel, want klanten met porselein de straat opsturen lijkt mij persoonlijk niet zo handig). Ook de kwaliteit van de koffie kan nog altijd beter, maar desalniettemin zijn wij geindigd op de 8e(!!!) plaats!
Op 20 oktober staat het waarschijnlijk in de krant.

Intussen schenk ik, bye the way, met regelmaat een perfecte appel! Op naar het hartje en daarna de rosetta, zodat ik mij een echte latte artist mag noemen. ;-)

dinsdag, oktober 02, 2007

Studentenbegeleider

Vandaag heb ik samen met klas- en minorgenoot Elise kennis gemaakt met mijn studentengroepje. Dit keer niet een studentengroep waar ik als student aanwezig zal zijn, maar als begeleider. En dan wel begeleider van leerprocessen ofwel intervisiebegeleider of 'supervisor'. Dit doe ik in het kader van de minor die ik volg, namelijk 'begeleiding met behulp van supervisiekundige elementen'. De bedoeling is dat we studenten een speciale vorm van stagebegeleiding geven. Dingen waar ze tegenaan lopen op de stage gaan we niet oplossen door allerlei tips te geven, maar we gaan meer kijken naar het persoonlijke ervan. Waarom loop je daar tegenaan, wat doet dat met je, wat zegt het over jou dat je daar tegenaan loopt, herken je dat in andere vlakken van je leven of uit je jeugd? Enzovoort. Het gaat veel meer om reflecteren en jezelf leren kennen en accepteren dan om oplossingen. Oplossingen en veranderingen lijken vanzelf te komen als je jezelf beter begrijpt en waardeert, als je meer ontspannen met de zaken omgaat, als je jezelf de tijd gunt. Althans, dat heb ik zelf zo ervaren. Ik vond de supervisie die ik kreeg in mijn stagejaar als een warm bad waarin ik mocht zijn wie ik ben en mag voelen wat ik voel. Niemand die mijn gevoel weg rationaliseerde. Het was er en dat was goed. Ik hoop 'mijn' studenten hetzelfde te kunnen bieden.

dinsdag, augustus 28, 2007

Latte art

Sinds donderdag 23 augustus werk ik bij de Simon Levelt to Go in Utrecht. Simon Levelt is een specialist in koffie en thee en heeft winkels door heel Nederland. De SL to Go is een koffie- en theeschenkerij en daar werk ik dus. Volgens de chef mag ik mij een beginnend 'barista' noemen. Een soort chef-kok op het gebied van de bereiding van espresso en aanverwante dranken zoals cappucino en macchiato. Wat ik vooral erg leuk vind is het schuimen en opschenken van melk. Dat is nog een hele truc kan ik je vertellen. Het schuim mag geen belletjes hebben zoals bierschuim, maar moet glad zijn en glanzen zoals witte hoogglans lak. Daarvoor moet je de stoompijp precies op het juiste moment op de juiste plaats in de melk houden. Met een goed schuim kun je dan weer leuke figuren schenken op de espresso door de menging van de melk en het cremalaagje op de espresso. Dit heet latte-art. Momenteel ben ik aan het oefenen op het appeltje. Soms lukt ie al... vaak nog niet helemaal. Ik blijf gewoon stug door oefenen.

Binnenkort krijg ik nog een uitgebreide koffie- en theetraining, dus dan kan iedereen met zijn brandende vragen bij me terecht ;-)

woensdag, augustus 22, 2007

Wonen in een krot

Op Flevo mocht ik heel even ervaren hoe het is om in een krot van kartonnen dozen en plastic zeil te wonen. Ik werd er nogal claustrofobisch van eerlijk gezegd. Ik kan me er niets bij voorstellen hoe het is om voor langer dan een paar minuten in zo'n ding door te brengen, laat staan je hele leven. Onvoorstelbaar dat er mensen zijn die niets anders hebben en die dan nog blij en dankbaar zijn ermee. Wij hebben het echt ongelooflijk goed in Nederland... misschien een beetje té?


http://www.tear.nl

woensdag, juni 27, 2007

Klaar!!!!!!!!

Wat heb ik een heerlijk jaar gehad op mijn stage. Een plek waar ik mag zijn wie ik ben, met alles erop en eraan. Ik heb me zo gezien gevoeld door de mensen om me heen. Ik heb geleerd dat ik mag voelen wat ik voel en mag denken wat ik denk. Ik heb zoveel geleerd, over mijn vak, maar bovenal over mezelf. Nog nooit eerder heb ik ergens het gevoel van gehad dat ik het echt heb gedaan voor mijzelf en mijzelf alleen. Het was een jaar van vooruitgaan, maar ook van stilstaan. Vooruitgaan in mijn vak als beeldend therapeut, maar stilstaan bij mezelf en van daaruit groeien. Ik kan nu echt zeggen dat ik blij ben met wie ik ben. Dat ik trots ben op mezelf. Ik dank unit 1 van de afdeling KPA op de Viersprong. En boven alles dank ik God voor de plek die Hij mij heeft gegeven.

donderdag, april 12, 2007

Bijna klaar...

Nog 7 weken en dan is mijn stage afgelopen. Nog best wel lang, wanneer ik denk aan nog 7 weken om 5.30 uur opstaan en 3 uur per dag reizen. Heel kort als ik denk aan alles wat ik nog zou willen leren en afscheid nemen. Straks geen mooie en gezellige momenten meer met de jongeren, niet meer samenwerken in het team, geen therapeut meer zijn... Ik ga het missen.

donderdag, maart 01, 2007

Nog even aan de goede kant van de 20...

Ik ben nog een weekje 25. Op zondag 11 maart ga ik echt richting de 30... Ik kan het nog steeds niet geloven, of is het gewoon ontkenning? Het gekke is dat ik me nog helemaal niet een bijna-dertiger voel. Ik voel me nog steeds een net-twintiger. Ze zeggen natuurlijk dat je zo oud bent als je je voelt en daar ben ik het dan ook hartgrondig mee eens, maar feit is dat ik volgende week 26 word... HELP!

donderdag, januari 25, 2007

Youth Conference

Twee weekenden geleden was ik voor het eerst sinds tijden in 'mijn eigen' kerk in Houten. Vanaf het moment dat ik naar Rotterdam verhuisd ben kwam ik er eigenlijk nog maar weinig, omdat het reizen nogal ver is en omdat ik ook in Rotterdam een prettige gemeente heb gevonden.
Het hele weekend was er in Houten de 'gemeenteconferentie' en als aansluiting daarop was er zaterdag en zondag avond de 'Youth Conference'. Ik was hierbij aanwezig als lid van het ministryteam en werd direct weer enthousiast voor ministry, jongerenwerk en voor New Wine (www.new-wine.nl). Vooral ook fijn dat ik me nog steeds heel erg thuis voel in mijn gemeente, ondanks de afstand. 't Is toch wel mijn plekkie en dat zal het waarschijnlijk ook blijven.

woensdag, januari 17, 2007

Thuisvakantie

Ik heb eindelijk televisie! Echt geweldig om weer naar mijn favoriete series te kijken en weer eens het nieuws te kunnen zien. Over ongeveer twee weken krijg ik ook nog internet, dus dan kan ik mijn blog thuis bijhouden. Intussen is ook mijn cv-ketel gemaakt (hij had een storing waardoor ik twee dagen in de kou en met koud water zat), dus het is nu bijna helemaal af. Ik ben echt op en top aan het genieten, ook al heb ik het met stage en school hartstikke druk. Nooit gedacht dat thuiskomen kon voelen als op vakantie gaan. Als ik mijn ogen dicht doe kan ik de zee bijna horen... (het mag duidelijk zijn dat ik in mijn enthousiasme ietsje aan het overdrijven ben... haha)

donderdag, januari 11, 2007

In memoriam- Henk Terwel

Afgelopen dinsdag is mijn leraar Beeldend Vormen uit het eerste leerjaar overleden. Hij was een bijzonder mens en kunstenaar waar ik veel van geleerd heb en die ik nooit zal vergeten.

woensdag, januari 10, 2007

Perfect!

Mijn huis is heerlijk! (als antwoord op je vraag Nelleke ;-) Ik geniet ervan om thuis te komen, schoenen uit, pantoffels aan, lekker wat te eten maken in mijn fantastische keuken. Op mijn vrije dag kook ik wat uitgebreider, meestal een hoeveelheid voor vier personen, zodat ik nog drie porties kan invriezen voor een werkdag. Na het eten nog een lekker bakkie senseo met veel warme melk, eventueel nog even in bad met een boek en kaarsjes en dan is mijn avond perfect en klaar om onder de wol te eindigen.
Het enige wat nog ontbreekt is een kabelaansluiting voor tv en internet. Ik merk dat ik het heel erg mis om lekker even voor de buis te hangen. Vooral tijdens het eten. Nu zit ik naar mijn bord te kijken en naar mijn eigen gekauw te luisteren... Ook merk ik dat ik voorheen misschien wat te vaak tv keek. Dat ik nu echt moet nadenken over wat ik zal gaan doen. Gitaar spelen, een boek of de bijbel lezen, het huishouden... op zich wel goed dus, een tv-loos leven. Maar toch ben ik blij als ik strakjes gewoon weer naar Grey's Anatomy en de Gilmore Girls kan kijken.

woensdag, december 27, 2006

Arm... armer... rijkst

Volgende week ga ik verhuizen naar een anti-kraak woning in Schiedam. Het huis is echt fantastisch mooi en van alle gemakken voorzien. Allemaal overbodige luxe die ik normaal gesproken niet zou opzoeken, maar nu ik het op een presenteerblaadje krijg zeg ik er geen nee tegen. Wel wordt ik er een beetje verwend van. Waar heb ik dit aan verdiend? Iemand aan de andere kant van de wereld, of misschien iemand anders in de straat heeft veel minder of zelfs niets... Het doet mij steeds vaker nadenken over wat ik allemaal heb en wat ik daar misschien wel van zou kunnen missen.
In een event van Crossroads Rotterdam zag ik een filmpje van Miniature Earth (http://www.miniature-earth.com/). Het laat zien hoe de wereld er uit zou zien als er maar 100 mensen zouden leven en zet alles even in het juiste perspectief. Wat ben ik gezegend zeg! Soms ga ik daar alleen maar meer door verlangen, maar ik wil graag leren delen.

"The King will reply, 'I tell you the truth, whatever you did for one of the least of these brothers of mine, you did for me.' (Matteus 25 vers 40)

maandag, december 18, 2006

Stress...VOL!

Stage, studie, wonen, privé, relaties, enz, enz... eigenlijk kan dat niet. Hoe ging dat spelletje ook al weer: 'Drie is teveel'. Als er een derde getikt werd en aansloot moest de eerste weg, toch? Hoe gaat dat dan als er vals wordt gespeeld? Als drie al te veel is...? In plaats van dat er eentje weg gaat blijft ie zitten en komen er alleen maar meer bij! Zo raakt die bank wel vol ja.
Ik mag goed voor mezelf zorgen. De grenzen van mijn rekbaarheid bewaken, anders knap ik. Maar ja, hoe doe je dat? Alles is zo belangrijk. En zelfs bij het plannen van leuke dingen moet ik in de gaten houden of het me ontspanning, of alleen maar meer vermoeidheid brengt. Misschien kan ik meer rust nemen. Maar wanneer ik dat doe ben ik zo rusteloos... heb ik het gevoel dat ik van alles moet doen.

woensdag, december 06, 2006

Advent

Het volk dat in duisternis ronddoolt
ziet een schitterend licht.
Zij die in het donker wonen
worden door een helder licht beschenen.
U hebt het volk weer groot gemaakt,
diepe vreugde gaf u het,
blijdschap als de vreugde bij de oogst,
zij jubelen als bij het verdelen van de buit.
Het juk dat op hen drukte,
de stok op hun schouder, de zweep van de drijver,
u hebt ze verbrijzeld, zoals Midjan destijds.
Iedere laars die dreunend stampte
en elke mantel waar bloed aan kleeft,
ze worden verbrand, een prooi van het vuur.
Een kind is ons geboren,
een zoon is ons gegeven;
de heerschappij rust op zijn schouders.
Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman,
Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst
.
Groot is zijn heerschappij,
aan de vrede zal geen einde komen.
Davids troon en rijk zijn erop gebouwd,
ze staan vast, in recht en gerechtigheid,
van nu tot in eeuwigheid.
Daarvoor zal hij zich beijveren,
de HEER van de hemelse machten.


(Jesaja 9 vers 1-6)

donderdag, november 23, 2006

Ontmoet je Maker

Wat zijn ze jong en wat zitten ze met zichzelf en de wereld in de knoop. Ze hebben al zo veel meegemaakt, te veel voor hun korte leven. Wat gun ik 'mijn' jongeren toch een ontmoeting met mijn God. Ik voel me een undercover-christen. In de rationele wereld van de psychotherapie is niet veel ruimte voor religie. Ik bid dat ik een licht mag zijn, het zout. Dat God door mij of door iets of iemand anders heen een ontmoeting met hen aan gaat. Dat ze nieuwsgierig worden, geprikkeld raken. Ik bid dat ze hun Maker mogen leren kennen. De Vader die hen de onvoorwaardelijke liefde kan geven die ze verdienen. De Vader die hen kan bevestigen in wie en wat ze zijn, die hen beter kent en begrijpt dan wie ook. De God die ze vrij kan maken van alles wat hen gevangen houdt.
In Johannes 17 vers 9 zegt Jezus:

Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor de mensen die U mij hebt gegeven, omdat zij van U zijn.

Zo voel ik dat ook naar de jongeren. Ik geloof dat God mij op deze plaats heeft gezet, dat Hij wil dat ik er voor hen ben, hen help, voor hen bid. Omdat Hij van hen houdt, omdat het Zijn jongeren zijn. Hij geeft mij een opdracht:

Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.
(Matheus 5 vers 16)

Deze opdracht vind ik vaker moeilijk dan makkelijk. Het lukt me lang niet altijd om een licht te zijn, om alle jongeren lief te hebben. Vaak genoeg vind ik ze ook gewoon vreselijk irritant. Maar ik probeer altijd te onthouden dat God ontzettend veel van ze houdt. Nog veel meer dan ik me ooit kan voorstellen.

dinsdag, november 14, 2006

Kerzenjam

Vanmorgen een lekker geroosterd boterhammetje met creme fraiche en zelfgemaakte kerzenjam van mijn moeder. Dat potje stond echt al weken gesloten in mijn koelkast te wachten tot ik mijn saaie winkel jam op had. Al die tijd heb ik er naar uit gekeken, me verheugd op de hele kersen die in die jam verstopt zaten. Nu was het dan eindelijk zover: het potje mocht open. Is toch goed te proeven hoor: gemaakt met liefde. Meer kers dan jam en zo hoort het ook! Bedankt mam!

maandag, november 13, 2006

Wat een God!!!

Afgelopen vrijdag kreeg ik een tekst bij mijn Smallgroup:

Wij weten dat voor wie God liefhebben alles bijdraagt aan het goede.
(Romeinen 8 vers 28)

Is dat niet gaaf!? Voor mij betekent het dat ik God bij alles mag betrekken wat ik doe en dat Hij het dan gebruiken zal in Zijn plan. Het betekent ook dat er van alles mogelijk is. Dat het leven geen multiple choice vraag is waarbij slechts 1 antwoord juist is. God zegt niet: "Ok Joke, nu staan we op een kruispunt en moet jij de goede richting kiezen... Fout! dat was de verkeerde! Game over."
Welke kant ik ook opga, Hij is altijd bij me, Zijn liefde voor mij en die van mij voor Hem zullen de weg wijzen. Dat maakt het leven niet saai, want er zijn oneindig veel mogelijkheden. Het maakt het leven juist leuk, spannend en verrassend.

donderdag, november 09, 2006

Autonomie

"Bezigheid gaat voor betekenis, efficientie voor creativiteit en een functionele relatie voor liefde. Aan de buitenkant leven we zoals het hoort (dit wordt van mij verwacht) en niet om wat we verlangen (dit wil ik doen). Het mysterie wordt vervangen door beheersbaarheid."

Ik voel me bijzonder aangesproken door dit citaat uit "De strijd om je hart" van Brent Curtis en John Eldredge. Bij het maken van keuzes in het leven houd ik zo vaak meer rekening met wat een ander wil of vind dan met mijn eigen wil of mening. En als ik iets anders wil dan anderen ben ik geneigd te twijfelen aan mijn eigen beoordelingsvermogen. Waarom is dat toch? Waarom hecht ik zo'n waarde aan het oordeel van een ander als het om mijn leven gaat? Eigenlijk heb ik alleen God's zegen nodig en niet die van anderen. Mensen zijn veel kritischer dan mijn Vader. Mijn Vader zegent me onvoorwaardelijk. Als ik verkeerde keuzes maak zal Hij ook die ten goede keren. Mensen zijn soms geneigd je te vooral zegenen als je de keuzes maakt die zij willen. Maar je kunt niet iedereen tevreden stellen en om even terug te komen op mijn vorige thema: het is mijn verantwoordelijkheid niet om iedereen tevreden te stellen.
Goed, met die wetenschap zou het makkelijker moeten zijn om de oordelen van anderen naast je neer te leggen... in theorie... in de praktijk blijkt het een leerproces te zijn. Een leerproces naar autonomie. Onafhankelijkheid van anderen, afhankelijkheid van God. Leer ze!

maandag, november 06, 2006

Verantwoordelijkheid

Waarom voel ik me verantwoordlijk voor zaken die mijn verantwoordelijkheid niet zijn? Het feit dat ik wil dat iets veranderd betekent niet per definitie dat ik voor die verandering moet zorgen.
Ik bid dat God verantwoordelijkheid geeft aan wie verantwoordelijk is, ook als ik dat wel ben, en zo verandering teweeg brengt. Het is mijn verantwoordelijkheid om hierop te vertrouwen.

zaterdag, november 04, 2006

HELP!

Er zijn zoveel mogelijkheden, teveel om te kunnen kiezen. Zoveel mensen die denken te weten wat het beste voor me is, maar ik heb geen idee. Zoveel gevoelens in mijn hart, zoveel gedachten in mijn hoofd. Discrepantie tussen gevoel en verstand. Heen en weer geslingerd worden. Vreugde en pijn, acceptatie en ontkennen. Liefde of toch niet? Het ontbreken van antwoorden op mijn vragen. Heer help me toch.

donderdag, november 02, 2006

Heeft God verdediging nodig?

http://www.omroep.nl/nps/mix/welcome.html?../meidenvanhalal/mainframe_meidenvanhalal.html~main
Gisterenochtend zag ik het programma 'Meiden van Halal' op de NPS . Leuk programma waarin een drietal spontane moslima's op respectvolle wijze discussies aangaan en ervaringen opdoen met mensen die anders denken. Gisteren spraken ze na een bezoek aan een show van een niet gelovige cabaretier, die onder meer grappen maakt over God en geloof, over de grens tussen leuk en beledigend. De caberatier vond dat je God moet kunnen uitlachen. De meiden waren het daar niet mee eens en voerden als argument aan dat God zich niet kan verdedigen zoals mensen dat wel kunnen. Dat het net zo iets is als het uitlachen van een klein kind dat gevallen is.
Dit was een opmerking waar ik nog een tijd aan moest denken. Ik geloof dat God Almachtig is, dat Hij Heerser is over hemel en aarde en alles wat daarin leeft. Zou Hij zich dan niet zelf kunnen verdedigen? In Job 5 vers 8 staat:

Ik zou me in jouw plaats tot God wenden,
aan God zou ik het oordeel overlaten.

Ik voel me verdrietig wanneer iemand mijn Heer belachelijk maakt en soms voel ik me zelfs beledigd, maar Hij is heilig, heilig, heilig en heeft mijn hulp niet nodig bij het vellen van Zijn oordeel.
In 2 Samuel 6 staat een verhaal over het vervoeren van de ark van het verbond. De Israelieten werden verzocht de ark op te komen halen bij een volk wat de ark als het ware ontvoerd had, maar hierdoor veel ongeluk over zich heen kreeg. De Isrealieten laadden de ark op een wagen die getrokken werd door ossen en gingen op weg naar Jeruzalem:

Toen ze langs de plek kwamen waar Nachon zijn graan dorste, gingen de ossen daar op af. Uzza stak zijn hand uit en greep de ark van God vast. De Heer ontstak in woede tegen Uzza en strafte hem ter plekke voor zijn onachtzaamheid, zodat hij op slag dood was.
(2 Sam 6 vers 6, 7)

Ik vind dit altijd een erg heftig stukje, omdat hier Gods boze kant in beeld komt. Het is moeilijk te rijmen met het begrip 'God is Liefde'. Maar naast Liefde is God ook Rechtvaardig en Heilig.

God is Liefde en Hij heeft mij een liefdevolle opdracht gegeven: 'Heb je naaste lief als jezelf'. Ik mag best zeggen dat ik gekwetst ben als iemand mijn God omlaag haalt, maar mijn gekwetstheid is niet perse dezelfde gekwetstheid als die van God en Hij weet veel beter hoe Hij daarmee om moet gaan dan ik. Daarom zoek ik Hem in mijn pijn en vraag Hem me te helpen om die persoon te vergeven.

Oordeel niet, dan zal er niet over je geoordeeld worden. Veroordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden. Vergeef, dan zal je vergeven worden.
(Lucas 6 vers 37)

zaterdag, oktober 28, 2006

Harteklop

Ik wil leven vanuit mijn hart. Leven voor dat wat het leven mooi maakt, wat mijn hart sneller doet kloppen. De dingen die God in mij, anderen en de wereld heeft gelegd.
Toch merk ik vaak dat ik mijn hart op de tweede plek zet en dat ik niet echt leef. Dat ik dingen doe waar ik niet blij van wordt en waar ik niet van groei, maar waardoor ik juist stil blijf staan. Dingen die dienen als opvulling, maar me enkel leger en leger maken. Dingen die ik eigenlijk niet wil, maar toch doe.
De bewustwording hiervan maakt soms dat ik me waardeloos en schuldig voel, alsof ik nooit veranderen zal. Maar gisteren zei iemand tegen mij: "Je mag God ook danken dat Hij je inzicht geeft en dat Hij je helpt om te veranderen." Alleen gaat dat veranderen zo langzaam! God zou me met een knip van Zijn vingers kunnen veranderen, maar dat is niet hoe Hij werkt. Hij wil me iets leren over mezelf en over Hem. Een leerproces duurt lang, maar beklijft beter. Het is net als met studeren: als je de avond voor een tentamen gaat leren, weet je de volgende dag best veel antwoorden, maar een week later is alles weer weg. Wanneer je het hele blok goed je best doet: naar de colleges gaat, leeswerk en opdrachten maakt, dan blijft het geleerde de rest van je leven bij je. Het vergt een hoop inzet en moeite, maar dan heb je ook wat. Toch blijft het moeilijk om dit vol te houden. Je kunt een fantastische planning maken en je voornemen om deze het hele blok netjes te blijven volgen, maar in de praktijk gaat het toch nog vaak mis. Een studiegroepje kan helpen om je te steunen, zodat je niet alles op eigen kracht hoeft te doen. En als het dan nog mis gaat kun je gewoon even bij je studiegenoten zitten klagen en zullen zij je helpen toch weer verder te gaan.

Zo is het met God denk ik ook. Hij wil me helpen bij alles wat ik moeilijk vind. Hij helpt me te kijken naar dat wat ik echt wil, hoe ik dat bereiken kan en bij de uitvoering ervan. En als ik ondanks mijn (onze) goede voornemens toch de fout in ga, staat Hij klaar om me te troosten en op te beuren. Ik krijg oneindig veel kansen om het opnieuw te proberen. Hij zegt nooit: "Joke, nu heb je het verknalt. Je leert het nooit, zoek het maar in je eentje uit!"

Dat is dan weer een pak van mijn hart zeg!

zondag, oktober 22, 2006

Tijd vliegt

Afgelopen week heb ik vrij gehad (lang leven het leven van een student!!). Morgen begint het echte leven weer. Ik weet niet zo goed hoe het komt, maar op een of andere manier voel ik me aan het einde van de vakantie altijd nog vermoeider dan aan het begin. Het zal wel psychisch zijn. Anticipatie-moeheid vanwege het vooruitzicht van de wekker om 6.00 uur en lange dagen?

Zo'n weekje gaat ook wel razendsnel voorbij. Van te voren heb ik een heel duidelijk beeld van alles wat ik wil en moet doen, maar in de praktijk komt daar niet veel van terecht. Het is soms ook veel lekkerder om even niks te doen. Om een beetje te internetten, een boek te lezen, wat op te ruimen of (jaja, ik ben begonnen) op de gitaar te oefenen. Het doen van een literatuurstudie naar borderline of het voorbereiden van een module over sociale angst is dan veel minder aanlokkelijk. Ik heb een ontzettende neiging om dingen waar ik tegenop zie voor me uit te schuiven. Vervolgens voel ik me onrustig en teleurgesteld in mezelf, omdat ik (nog steeds) het gevoel heb dat ik een hele hoop moet doen. Dit heeft uiteindelijk als gevolg dat ik minder geniet van de dingen die ik niet perse hoef te doen, maar wel erg leuk vind. Ik ben een echte deadliner en dat is eigenlijk prima. De teleurstelling en onrust komt meer voort uit het feit dat ik niet aan mijn eigen hoge verwachtingen voldoe. Misschien moet ik proberen wat minder hoge eisen aan mezelf te stellen. Mezelf zo nu en dan wat oplaadtijd te gunnen door leuke en opbouwende dingen te doen.

Morgen ga ik weer aan de slag. Nu kijk ik op tegen de wekker, maar als ik wakker ben valt het wel mee. Eenmaal op mijn stage vind ik het weer leuk om aan de slag te gaan. Nu eerst maar eens een power-slaapje.
Een tekst waar ik vaak aan moet denken als ik me zorgen maak over de dingen die ik nog moet doen is Matteus 6 vers 34:

Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen,
want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf.
Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.

donderdag, oktober 19, 2006

Vrije tijd... kwaliteit?

Ik heb een nieuwe hobby nodig. Ik merk dat mijn schaarse vrije tijd op dit moment vooral gevuld is met tv kijken. Er zijn een aantal programma's waar ik echt voor ga zitten, maar vaak zap ik gewoon de tijd weg. Niet echt quality time zeg maar. Ik wil iets doen waarvan ik energie krijg, iets om trots op te zijn, iets wat me opbouwt in mijn geloof. Ik heb altijd veel getekend en geschilderd en dat doe ik nog steeds graag, maar ik voel ook de behoefte om iets nieuws te leren, wie weet wat voor talenten God nog in mij heeft verstopt.

Eigenlijk zou ik wel een muziekinstrument willen bespelen. Vroeger heb ik een aantal pogingen gedaan: blokfluit, keyboard en gitaar. Met 'blokfluit/keyboard/gitaar voor beginners' ging ik enthousiast aan de slag, maar meestal was ik er na een week wel weer klaar mee. Lessen heb ik nooit gevolgd, want die waren nogal duur.
Ongeveer twee jaar geleden begon ik me te interesseren voor de piano. Ik zou les kunnen krijgen van een vriendin en op marktplaats zou ik ongetwijfeld een betaalbare oefenpiano kunnen kopen. Maar goed, zo'n ding is nogal groot en zwaar en aangezien ik als student regelmatig verhuis is het misschien niet de meest handige aanschaf.

Op een nacht heb ik eens gedroomd dat ik een gitaar had. Ik heb er verder niet echt over nagedacht, maar laatst herinnerde ik hem weer. Een gitaar is natuurlijk niet zo groot, je kunt hem overal mee naartoe nemen en met een aantal akkoorden kun je al een aardig liedje begeleiden. Misschien moet ik het gewoon nog eens proberen. Het zou zomaar kunnen dat ik, nu ik wat ouder ben, mezelf beter kan motiveren om te gaan oefenen. En als ik iemand kan vinden die me een beetje les wil geven heb ik ook nog een stok achter de deur. Mijn broer heeft waarschijnlijk een gitaar die ik kan lenen, dus binnenkort ga ik beginnen. Ik ben helemaal enthousiast en kan bijna niet wachten. Ik hoop dat ik me dit keer niet laat ontmoedigen als het moeilijker is dan ik van te voren heb bedacht. Het lijkt me te gek als ik straks een beetje kan spelen, dan kunnen we bij de Smallgroup (bijbelstudiegroep) ook eens een liedje zingen.

De Heer is mij te hulp gekomen.
Laten wij op de snaren spelen
in de tempel van de Heer,
alle dagen van ons leven.


(Jesaja 38 vers 20)

maandag, oktober 16, 2006

De weg kwijt

Soms heb ik van die periodes dat ik geen flauw idee heb welke kant mijn leven op gaat. Eerst lijkt het allemaal in orde en ben ik tevreden, maar ineens kan mijn hele wereld op zijn kop staan. En dan heb ik het niet over veranderingen die leuk en spannend zijn, maar over die dingen die maken dat ik in het rond spin en niet meer kan stoppen. Ik krijg geen grip meer op mijn gevoelens en gedachten, want die zijn allemaal tegenstrijdig. Boosheid en teleurstelling; in mezelf, in anderen, maar ook in God. Het lijkt of Hij van gedachten is verandert, dat Hij in het verleden niet duidelijk is geweest. Of heb ik Hem gewoon verkeerd begrepen? Waarom is Hij dan ook zo cryptisch? Waarom krijg ik niet gewoon een email met zijn planbeschrijving?

Ik bid, ik roep, ik schreeuw het uit naar Hem. Ik bedenk dat God mij beter kent dan ikzelf, dat Hij alles ten goede zal keren. Ik weet het wel, maar erop vertrouwen is moeilijk. Dan vind ik een bijbeltekst: Psalm 77. In vers 20 en 21 staat:

Door de zee liep Uw weg,
door de wijde wateren Uw pad,
maar Uw voetsporen bleven onzichtbaar.
U leidde Uw volk als een kudde
door de hand van Mozes en Aaron.


Dan denk ik aan het volk Israel. Hoe ze 40 jaar lang in de woestijn rondzwierven, niet wetende hoe lang en waarheen. Het ene moment zagen ze grote wonderen van God, het volgende moment sloeg de twijfel toe. Maar uiteindelijk kwamen ook zij aan op de plek die God voor ogen had: het beloofde land.

En ik? Ik weet niet of het beloofde land wat ik voor ogen had ook het land was wat God bedoelde, misschien wel, misschien niet. Ik weet wel dat ik het los moet laten, erop vertrouwen dat God mij naar de goede plaats brengt. Met de bijbel als routebeschrijving en Jezus als mijn Gids.

Ok, een blog dus...

Dit is iets nieuws voor mij, dus ik moet denk ik even oefenen voor ik het bloggen onder de knie heb. Wat schrijf je in een blog? Ik wil iets van mezelf delen, laten zien wat me bezig houdt, maar tegelijkertijd wil ik ook niet mijn complete ziel en zaligheid neerleggen voor de hele wereld.
Ik hoop dat ik op deze plaats iets kan vertellen over mijn weg naar en met God. Mijn vragen, ontdekkingen en twijfels. Ik bid dat God het internet en misschien mijn blog gebruiken kan bij het bouwen van Zijn Koninkrijk.