Mijn cappu-hartjes

Vandaag is het valentijnsdag. Een 'feestdag' waar ik helemaal niets mee heb. Nooit gehad ook. Als puber hoopte ik nog wel eens op een mooie rode enveloppe van een geheime aanbidder. Die kreeg ik meestal niet, en als er een kwam, was het meestal niet met valentijn.
Dit jaar ben ik tijdens valentijn aan het werk bij Simon Levelt To Go en wordt er van me verwacht dat ik alle cappucino's voorzie van een hartje in latte-art. Ik heb er een tijdje op geoefend en krijg het nu denk ik 9 van de 10 keer voor elkaar. Bij grote mislukkingen kan ik altijd nog naar de chocoladesaus grijpen en daarmee een hartje op mijn cappucino tekenen. Nu maar hopen dat er nog wat leuke mannen komen voor een cappucino... dan zal ik extra mijn best doen ;-)))
Om te laten zien dat ik ECHT een hartje kan schenken, hier een fotootje met cappu's van mijn eigen hand. Wie niet in staat is om naar mijn toko te komen: dit hartje is voor jou.

Blegh, Blegh en nog eens Blegh!!!

Vandaag heb ik een 'Blegh!!'-dag. Het afgelopen jaar heb ik veel 'Jeeh!!'-dagen gehad. Dat maakt dat ik me nu extra Blegh voel. Ik wil me helemaal niet Blegh voelen. Ergens mag ik me ook helemaal niet Blegh voelen van mijzelf, want ik vind mezelf veel leuker als ik me Jeeh voel. Dus voel ik me meestal Jeeh en stop ik Blegh een beetje weg. Doe ik net of Blegh niet bestaat. Totdat er iets gebeurt waardoor Blegh zich geroepen voelt om om de hoek te komen kijken. Ik weet wel dat Blegh altijd op de loer ligt en dat geeft ook niet echt. Net als Jeeh, mag Blegh er zijn. Blegh is een stukje van mij. Toch is het soms veel makkelijker om Blegh niet te zien en te verwaarlozen. Maar net als een kind dat aandacht wil, schreeuwt Blegh net zo lang tot ik er aandacht aan geef.
Meestal vind ik het wel mooi dat ik me ook Blegh kan voelen. Wat zou Jeeh zijn zonder Blegh? Heel gewoon, meer Uhuh dan Jeeh. Dus eigenlijk is het fijn dat ik me Blegh voel... maar vandaag vind ik van niet. Misschien morgen, als ik me weer Jeeh voel.