Vandaag heb ik een 'Blegh!!'-dag. Het afgelopen jaar heb ik veel 'Jeeh!!'-dagen gehad. Dat maakt dat ik me nu extra Blegh voel. Ik wil me helemaal niet Blegh voelen. Ergens mag ik me ook helemaal niet Blegh voelen van mijzelf, want ik vind mezelf veel leuker als ik me Jeeh voel. Dus voel ik me meestal Jeeh en stop ik Blegh een beetje weg. Doe ik net of Blegh niet bestaat. Totdat er iets gebeurt waardoor Blegh zich geroepen voelt om om de hoek te komen kijken. Ik weet wel dat Blegh altijd op de loer ligt en dat geeft ook niet echt. Net als Jeeh, mag Blegh er zijn. Blegh is een stukje van mij. Toch is het soms veel makkelijker om Blegh niet te zien en te verwaarlozen. Maar net als een kind dat aandacht wil, schreeuwt Blegh net zo lang tot ik er aandacht aan geef.
Meestal vind ik het wel mooi dat ik me ook Blegh kan voelen. Wat zou Jeeh zijn zonder Blegh? Heel gewoon, meer Uhuh dan Jeeh. Dus eigenlijk is het fijn dat ik me Blegh voel... maar vandaag vind ik van niet. Misschien morgen, als ik me weer Jeeh voel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Koester je 'Blegh' dagen ook maar, want dat laat je gevoel zien en spreken. Zonder "Blegh' en 'Jeeh', geen gevoel en geen bewustzijn en geen bewustzijn betekent niet 'zijn', maar slechts een wezen op aarde. Ik geef toe. Het is niet altijd makkelijk een 'mens' te zijn, maar we kunnen ook niet zonder.
Nog een "fijne" Blegh dag! :)
Een reactie posten