Ontmoet je Maker

Wat zijn ze jong en wat zitten ze met zichzelf en de wereld in de knoop. Ze hebben al zo veel meegemaakt, te veel voor hun korte leven. Wat gun ik 'mijn' jongeren toch een ontmoeting met mijn God. Ik voel me een undercover-christen. In de rationele wereld van de psychotherapie is niet veel ruimte voor religie. Ik bid dat ik een licht mag zijn, het zout. Dat God door mij of door iets of iemand anders heen een ontmoeting met hen aan gaat. Dat ze nieuwsgierig worden, geprikkeld raken. Ik bid dat ze hun Maker mogen leren kennen. De Vader die hen de onvoorwaardelijke liefde kan geven die ze verdienen. De Vader die hen kan bevestigen in wie en wat ze zijn, die hen beter kent en begrijpt dan wie ook. De God die ze vrij kan maken van alles wat hen gevangen houdt.
In Johannes 17 vers 9 zegt Jezus:

Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor de mensen die U mij hebt gegeven, omdat zij van U zijn.

Zo voel ik dat ook naar de jongeren. Ik geloof dat God mij op deze plaats heeft gezet, dat Hij wil dat ik er voor hen ben, hen help, voor hen bid. Omdat Hij van hen houdt, omdat het Zijn jongeren zijn. Hij geeft mij een opdracht:

Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.
(Matheus 5 vers 16)

Deze opdracht vind ik vaker moeilijk dan makkelijk. Het lukt me lang niet altijd om een licht te zijn, om alle jongeren lief te hebben. Vaak genoeg vind ik ze ook gewoon vreselijk irritant. Maar ik probeer altijd te onthouden dat God ontzettend veel van ze houdt. Nog veel meer dan ik me ooit kan voorstellen.

Kerzenjam

Vanmorgen een lekker geroosterd boterhammetje met creme fraiche en zelfgemaakte kerzenjam van mijn moeder. Dat potje stond echt al weken gesloten in mijn koelkast te wachten tot ik mijn saaie winkel jam op had. Al die tijd heb ik er naar uit gekeken, me verheugd op de hele kersen die in die jam verstopt zaten. Nu was het dan eindelijk zover: het potje mocht open. Is toch goed te proeven hoor: gemaakt met liefde. Meer kers dan jam en zo hoort het ook! Bedankt mam!

Wat een God!!!

Afgelopen vrijdag kreeg ik een tekst bij mijn Smallgroup:

Wij weten dat voor wie God liefhebben alles bijdraagt aan het goede.
(Romeinen 8 vers 28)

Is dat niet gaaf!? Voor mij betekent het dat ik God bij alles mag betrekken wat ik doe en dat Hij het dan gebruiken zal in Zijn plan. Het betekent ook dat er van alles mogelijk is. Dat het leven geen multiple choice vraag is waarbij slechts 1 antwoord juist is. God zegt niet: "Ok Joke, nu staan we op een kruispunt en moet jij de goede richting kiezen... Fout! dat was de verkeerde! Game over."
Welke kant ik ook opga, Hij is altijd bij me, Zijn liefde voor mij en die van mij voor Hem zullen de weg wijzen. Dat maakt het leven niet saai, want er zijn oneindig veel mogelijkheden. Het maakt het leven juist leuk, spannend en verrassend.

Autonomie

"Bezigheid gaat voor betekenis, efficientie voor creativiteit en een functionele relatie voor liefde. Aan de buitenkant leven we zoals het hoort (dit wordt van mij verwacht) en niet om wat we verlangen (dit wil ik doen). Het mysterie wordt vervangen door beheersbaarheid."

Ik voel me bijzonder aangesproken door dit citaat uit "De strijd om je hart" van Brent Curtis en John Eldredge. Bij het maken van keuzes in het leven houd ik zo vaak meer rekening met wat een ander wil of vind dan met mijn eigen wil of mening. En als ik iets anders wil dan anderen ben ik geneigd te twijfelen aan mijn eigen beoordelingsvermogen. Waarom is dat toch? Waarom hecht ik zo'n waarde aan het oordeel van een ander als het om mijn leven gaat? Eigenlijk heb ik alleen God's zegen nodig en niet die van anderen. Mensen zijn veel kritischer dan mijn Vader. Mijn Vader zegent me onvoorwaardelijk. Als ik verkeerde keuzes maak zal Hij ook die ten goede keren. Mensen zijn soms geneigd je te vooral zegenen als je de keuzes maakt die zij willen. Maar je kunt niet iedereen tevreden stellen en om even terug te komen op mijn vorige thema: het is mijn verantwoordelijkheid niet om iedereen tevreden te stellen.
Goed, met die wetenschap zou het makkelijker moeten zijn om de oordelen van anderen naast je neer te leggen... in theorie... in de praktijk blijkt het een leerproces te zijn. Een leerproces naar autonomie. Onafhankelijkheid van anderen, afhankelijkheid van God. Leer ze!

Verantwoordelijkheid

Waarom voel ik me verantwoordlijk voor zaken die mijn verantwoordelijkheid niet zijn? Het feit dat ik wil dat iets veranderd betekent niet per definitie dat ik voor die verandering moet zorgen.
Ik bid dat God verantwoordelijkheid geeft aan wie verantwoordelijk is, ook als ik dat wel ben, en zo verandering teweeg brengt. Het is mijn verantwoordelijkheid om hierop te vertrouwen.

HELP!

Er zijn zoveel mogelijkheden, teveel om te kunnen kiezen. Zoveel mensen die denken te weten wat het beste voor me is, maar ik heb geen idee. Zoveel gevoelens in mijn hart, zoveel gedachten in mijn hoofd. Discrepantie tussen gevoel en verstand. Heen en weer geslingerd worden. Vreugde en pijn, acceptatie en ontkennen. Liefde of toch niet? Het ontbreken van antwoorden op mijn vragen. Heer help me toch.

Heeft God verdediging nodig?

http://www.omroep.nl/nps/mix/welcome.html?../meidenvanhalal/mainframe_meidenvanhalal.html~main
Gisterenochtend zag ik het programma 'Meiden van Halal' op de NPS . Leuk programma waarin een drietal spontane moslima's op respectvolle wijze discussies aangaan en ervaringen opdoen met mensen die anders denken. Gisteren spraken ze na een bezoek aan een show van een niet gelovige cabaretier, die onder meer grappen maakt over God en geloof, over de grens tussen leuk en beledigend. De caberatier vond dat je God moet kunnen uitlachen. De meiden waren het daar niet mee eens en voerden als argument aan dat God zich niet kan verdedigen zoals mensen dat wel kunnen. Dat het net zo iets is als het uitlachen van een klein kind dat gevallen is.
Dit was een opmerking waar ik nog een tijd aan moest denken. Ik geloof dat God Almachtig is, dat Hij Heerser is over hemel en aarde en alles wat daarin leeft. Zou Hij zich dan niet zelf kunnen verdedigen? In Job 5 vers 8 staat:

Ik zou me in jouw plaats tot God wenden,
aan God zou ik het oordeel overlaten.

Ik voel me verdrietig wanneer iemand mijn Heer belachelijk maakt en soms voel ik me zelfs beledigd, maar Hij is heilig, heilig, heilig en heeft mijn hulp niet nodig bij het vellen van Zijn oordeel.
In 2 Samuel 6 staat een verhaal over het vervoeren van de ark van het verbond. De Israelieten werden verzocht de ark op te komen halen bij een volk wat de ark als het ware ontvoerd had, maar hierdoor veel ongeluk over zich heen kreeg. De Isrealieten laadden de ark op een wagen die getrokken werd door ossen en gingen op weg naar Jeruzalem:

Toen ze langs de plek kwamen waar Nachon zijn graan dorste, gingen de ossen daar op af. Uzza stak zijn hand uit en greep de ark van God vast. De Heer ontstak in woede tegen Uzza en strafte hem ter plekke voor zijn onachtzaamheid, zodat hij op slag dood was.
(2 Sam 6 vers 6, 7)

Ik vind dit altijd een erg heftig stukje, omdat hier Gods boze kant in beeld komt. Het is moeilijk te rijmen met het begrip 'God is Liefde'. Maar naast Liefde is God ook Rechtvaardig en Heilig.

God is Liefde en Hij heeft mij een liefdevolle opdracht gegeven: 'Heb je naaste lief als jezelf'. Ik mag best zeggen dat ik gekwetst ben als iemand mijn God omlaag haalt, maar mijn gekwetstheid is niet perse dezelfde gekwetstheid als die van God en Hij weet veel beter hoe Hij daarmee om moet gaan dan ik. Daarom zoek ik Hem in mijn pijn en vraag Hem me te helpen om die persoon te vergeven.

Oordeel niet, dan zal er niet over je geoordeeld worden. Veroordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden. Vergeef, dan zal je vergeven worden.
(Lucas 6 vers 37)