Wat kan het leven toch raar lopen. Afgelopen week liep hij nog rond op Flevo, zat ik naast hem in de gebedstent te luisteren naar zijn gitaarspel, zong ik met hem mee. Wilde ik aan het eind van de week nog tegen hem zeggen dat ik er zo van genoten had. Kwam het er niet van om het te zeggen, dacht ik: "nou dan zeg ik het volgend jaar wel..."
Woensdagochtend was hij er niet meer. Hier niet althans, was hij naar boven gegaan, naar zijn Vader. Totaal onverwacht en veel te vroeg, 21 jaar jong pas.
Nu zal het waarschijnlijk langer duren voordat ik hem spreek en zijn gitaarspel weer zal horen.
Dag Andre. Ik vond je gitaarspel zo mooi...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ha gatsie, wat een nare ervaring.
Dit is nog veel te jong om te gaan.
Sterkte.
Een reactie posten