Harteklop

Ik wil leven vanuit mijn hart. Leven voor dat wat het leven mooi maakt, wat mijn hart sneller doet kloppen. De dingen die God in mij, anderen en de wereld heeft gelegd.
Toch merk ik vaak dat ik mijn hart op de tweede plek zet en dat ik niet echt leef. Dat ik dingen doe waar ik niet blij van wordt en waar ik niet van groei, maar waardoor ik juist stil blijf staan. Dingen die dienen als opvulling, maar me enkel leger en leger maken. Dingen die ik eigenlijk niet wil, maar toch doe.
De bewustwording hiervan maakt soms dat ik me waardeloos en schuldig voel, alsof ik nooit veranderen zal. Maar gisteren zei iemand tegen mij: "Je mag God ook danken dat Hij je inzicht geeft en dat Hij je helpt om te veranderen." Alleen gaat dat veranderen zo langzaam! God zou me met een knip van Zijn vingers kunnen veranderen, maar dat is niet hoe Hij werkt. Hij wil me iets leren over mezelf en over Hem. Een leerproces duurt lang, maar beklijft beter. Het is net als met studeren: als je de avond voor een tentamen gaat leren, weet je de volgende dag best veel antwoorden, maar een week later is alles weer weg. Wanneer je het hele blok goed je best doet: naar de colleges gaat, leeswerk en opdrachten maakt, dan blijft het geleerde de rest van je leven bij je. Het vergt een hoop inzet en moeite, maar dan heb je ook wat. Toch blijft het moeilijk om dit vol te houden. Je kunt een fantastische planning maken en je voornemen om deze het hele blok netjes te blijven volgen, maar in de praktijk gaat het toch nog vaak mis. Een studiegroepje kan helpen om je te steunen, zodat je niet alles op eigen kracht hoeft te doen. En als het dan nog mis gaat kun je gewoon even bij je studiegenoten zitten klagen en zullen zij je helpen toch weer verder te gaan.

Zo is het met God denk ik ook. Hij wil me helpen bij alles wat ik moeilijk vind. Hij helpt me te kijken naar dat wat ik echt wil, hoe ik dat bereiken kan en bij de uitvoering ervan. En als ik ondanks mijn (onze) goede voornemens toch de fout in ga, staat Hij klaar om me te troosten en op te beuren. Ik krijg oneindig veel kansen om het opnieuw te proberen. Hij zegt nooit: "Joke, nu heb je het verknalt. Je leert het nooit, zoek het maar in je eentje uit!"

Dat is dan weer een pak van mijn hart zeg!