Tijd vliegt

Afgelopen week heb ik vrij gehad (lang leven het leven van een student!!). Morgen begint het echte leven weer. Ik weet niet zo goed hoe het komt, maar op een of andere manier voel ik me aan het einde van de vakantie altijd nog vermoeider dan aan het begin. Het zal wel psychisch zijn. Anticipatie-moeheid vanwege het vooruitzicht van de wekker om 6.00 uur en lange dagen?

Zo'n weekje gaat ook wel razendsnel voorbij. Van te voren heb ik een heel duidelijk beeld van alles wat ik wil en moet doen, maar in de praktijk komt daar niet veel van terecht. Het is soms ook veel lekkerder om even niks te doen. Om een beetje te internetten, een boek te lezen, wat op te ruimen of (jaja, ik ben begonnen) op de gitaar te oefenen. Het doen van een literatuurstudie naar borderline of het voorbereiden van een module over sociale angst is dan veel minder aanlokkelijk. Ik heb een ontzettende neiging om dingen waar ik tegenop zie voor me uit te schuiven. Vervolgens voel ik me onrustig en teleurgesteld in mezelf, omdat ik (nog steeds) het gevoel heb dat ik een hele hoop moet doen. Dit heeft uiteindelijk als gevolg dat ik minder geniet van de dingen die ik niet perse hoef te doen, maar wel erg leuk vind. Ik ben een echte deadliner en dat is eigenlijk prima. De teleurstelling en onrust komt meer voort uit het feit dat ik niet aan mijn eigen hoge verwachtingen voldoe. Misschien moet ik proberen wat minder hoge eisen aan mezelf te stellen. Mezelf zo nu en dan wat oplaadtijd te gunnen door leuke en opbouwende dingen te doen.

Morgen ga ik weer aan de slag. Nu kijk ik op tegen de wekker, maar als ik wakker ben valt het wel mee. Eenmaal op mijn stage vind ik het weer leuk om aan de slag te gaan. Nu eerst maar eens een power-slaapje.
Een tekst waar ik vaak aan moet denken als ik me zorgen maak over de dingen die ik nog moet doen is Matteus 6 vers 34:

Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen,
want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf.
Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.